7 Nis 2011

Tam Bir Gerizekalıyım...


Bugün gittiğim iş görüşmesinde, mesleğim açısından "2+2 nedir" sorusu kadar basit bir kaç soruyu cevaplayamadım. Moralim çok bozuk. 3 yıldır işimi yapamıyorum. Açıp hiç araştırma yapmayan ben mi suçluyum acaba şimdi, yoksa 3 yıldır onun yeğeni, bunun bilmem nesi orda burda müdür olurken her gittiğim kapıdan beni "tecrübe gardeşiiiimmm!!!" diye geri çevirenler mi, hiç bir fikrim yok. Moralim bozuk işte.

Annemi arıyorum telefonu kapalı, Nilüşümü arıyorum açmıyor. Kendimi şu an berbat hissediyorum. Bi arkadaşım bana yakın olsaydı keşke ve sahilde dolaşarak dertleşseydik.

En berbat tarafı da görüşmeler için evde 1 saat saç 20 dakka makyajla falan uğraşıyorum. Kendimi şu sadece dış görünüşüne önem veren gerizekalı kızlar gibi hissediyorum. Ben artık ev kadını olmuşum sanırım. Geri dönüşü yoktur belki de bu durumumun. Bunu kabullenip ona göre mi yaşasam acaba?

Bi de işin kötüsü, insan kaynaklarındaki kız araya girip benim için bir görüşme daha ayarladığını söyledi. Bense o görüşmeye gitmek istiyor muyum onu bile bilmiyorum...

Yaktın beni devlet baba...


Bu yazının şarkısı bu olsun...

2 yorum:

  1. Hayatin tanimini yapmissin. Peki merak ettim bu yaziyi yazdigin sureden beri fikirlerin degisti mi?

    YanıtlaSil
  2. :) Buraya bakmayalı yıllar olmuş aslında. Tesadüfen gördüm yorumunu. Geçen zamanda şunlar oldu: bu görüşmeyi yaptığım işe girdim, üstüm benle aynı anda işe girmiş arkadaşla aynı şeyleri yaptığımız halde benimle daha çok uğraştı. Belki kadın olduğum için, belki meslektaş olduğumuz içn rakip gördüğünden -ikimiz aynı mühendislik dalından mezunduk- belki de sadece bana gıcık oldu bilemiyorum artık. İşe girdiğim dönem bir durgunluk vardı ve fabrikada hiç kimse doğru düzgün çalışmıyordu zaten, çünkü iş yoktu. Ama hep ben göze battım. Her neyse sonra eşim kpss ile atandı, şehir değiştirdik. Ben hamile kaldım, atandım, doğurdum, ücretsiz izindeyim şimdi. Hayır görüşlerim değişmedi çünkü ortak kadrodan düz memur olarak atandım. 92 puan çekmiş olmama rağmen kendi meslek dalımdan atanamadım. Kopya olayları şu bu olmuştu belki hatırlarsın. Anladım ki bu memlekette hakla hukukla bi b.k olamıyorsun. Şimdi olduğum kişiyi kabullenmeye çalışıyorum. Zamanımın çoğu mutsuz olarak/mutsuzluğumun nedenini anlamaya çalışarak/mutsuzluğumu yenmeye uğraşarak geçiyor. Ve artık sadece kendim için değil, dünyaya getidiğim çocuğum için de gelecek kaygısı taşıyorum. Bi de yorumunu doğum günümden 1 gün önce yapmışsın, keşke o gün görseymişim :) sürpriz olurdu bana.

    YanıtlaSil